کوهى پر از درد سکوت

غزل-

گفته بودى این سفر تا چند روزى بیش نیست

زودتر برگرد ، جانا ، هیچکس را خویش نیست

ظاهرى آرام دارند این جماعت اى دریغ

باطناً هرگز دلى با دیگرى هم کیش نیست

زاده ى این عصرم و کوهى پر از درد سکوت

آشنا را لاجرم انسانِ روز پیش نیست

نیشِ تر از خویش خوردم بى وفایى دیده ام

عقربى گر مى زند کارى تر از این نیش نیست

چهره ها خندان ولی دلها پر از راز شگفت

هر که لاف از زهدوعرفان مى زند درویش نیست

از زبان تا دل بسى راه درازست اى متین

هر که از نیکى سخن گوید که نیک اندیش نیست

على نامدارى(متین)